Personalia
Bob Michiels werd geboren in Wilrijk op 27 mei 1950 en studeerde klassieke humaniora (latijn-grieks) aan het Antwerpse Sint-Jan Berchmanscollege. Daarna studeerde hij rechten (twee kandidaturen aan UFSIA en drie licenties aan VUB).



 

Loopbaan
Na zijn legerdienst startte hij als advocaat aan de Antwerpse balie, om vervolgens als bedrijfsjurist over te stappen naar de banksector (eerst KB, later KBC), waar hij onder meer de betwiste zaken onder zich kreeg van de centrale afdeling consumentenkredieten, hoofdredacteur van het bedrijfsblad werd, om te eindigen als productmanager binnenlandse kredieten. Je kan wel zeggen dat hij met een carrière van bijna dertig jaar in één van de grootste Belgische grootbanken gepokt en gemazeld zat om met kennis van zaken te kunnen oordelen over de werking van ons economisch en kapitalistisch systeem. Misschien was het deze kille en keiharde financiële biotoop – waarin uiteindelijk alles draait om rendement en de beruchte return on investment – die hem geleidelijk aan steeds attenter maakte voor andere, zachtere waarden, zoals o.a. rechtvaardigheid, billijkheid, gelijkwaardigheid, medemenselijkheid en tolerantie.

 

 

Activistisch schrijverschap
Sinds 2017 is hij auteur rond maatschappelijk belangrijke thema’s, zoals bijvoorbeeld sociale ongelijkheid, vrijheid en verantwoordelijkheid, de neoliberale groeiobsessie, meer values – vooral Verlichtingswaarden - in plaats van het materiële value, mensenrechten als blijk van morele evolutie en de verloedering van ons milieu en klimaat. Daarbij liet hij zich steeds meer leiden door de begeesterende woorden van de Zuid-Afrikaanse activiste Margaret Legum (1933-2007) die ooit schreef: “Misschien is dit bestaan niet het enige. Soms denk ik dat we meer dan één leven hebben en dat ik in een vorig bestaan macht heb misbruikt. Mijn gevoel is immers zo sterk dat het bijna is alsof ik door een karmische behoefte gedreven word om het machtsmisbruik in de wereld te stoppen. Zo persoonlijk is mijn strijd.”
En zo is ook bij Bob diezelfde karmische behoefte uitgemond in een steeds grotere drang om een bescheiden wereldverbeteraar en oprecht social justice warrior te worden, onder het revolutionair motto van de filosofe Hannah Arendt (1906-1975): “Pluraliteit of meervoud is dé wet der aarde.” Een steen verleggen in de rivier, zodat het water wat beter gaat stromen voor wie na ons komt: daar komt het finaal op neer.